Մխիթար Գոշ
Մխիթար Գոշ (1130, Գանձակ — 1213, Գոշավանք) հայ մտածող–գիտնական, օրենսդիր, առակագիր, հոգևորական, մանկավարժ, հասարակական գործիչ։

Մխիթար Գոշի առակներով 12–րդ դարի հայ գրականության մեջ մուտք է գործել ժողովրդական բանարվեստի տեսակը՝ առակը։
Մ. Գոշի իմաստության համբավն այնքան է հռչակվել, որ շատերը հեռավոր վայրերից եկել են աշակերտելու նրան։ Նա մեծ հեղինակություն է վայելել ոչ միայն մտավորականների, այլև ժամանակի քաղաքական ու պետական գործիչների շրջանում։

2) Բոլորն էլ հետաքրքիր էին։ Օրինակ, ինձ դուր եկավ Ջայլամն ու ծիտը։ Ծիտը հարցրեց, թե ինչու է ջայլամը մեծ ձվեր  ածում, ջայլամն էլ ասաց, որ կրակ է կուլ տալիս այդ պատճառով։ Ծիտը գնաց կրակ կուլ տվեց ու սատկեց։
Այսինքն, առակի իմաստը այն է, որ ամեն ասածի պետք չի հավատալ, միշտ պետք է մտածել նոր ինչ-որ բան անել։